مردپنج ساله من

مانی عزیزم 

ای کاش فرصت این راداشتم که تمام لحظات با تو بودن را هرچند در قلب وجان من ثبت شده ولی می نوشتم .برای تو .خودم .آینده ها

عسلم 

دو ترم هست که به کلاس ریاضی imat می ری .شنبه ها وسه شنبه ها که مامان وبابا هردوتایی تو رو می برن اونجا منتظر می مونیم تا کلاست تمام بشه بعد با هم بر می گردیم .چقدر تو این کلاس رو دوست داری .چقدر از بودن تو این کلاس لذت می بری .البته خیلی هم پیشرفت داشتی واین خیلی خوبه .

ناگفته نماند که هوش ریاضیت عالیه .همه می گن مانی هوش فنی داره .من اینو دوست ندارم .

ولی فقط این مهمه که تو چی دوست داشته باشی 

معمولا از همه بچه ها سوالات رو زودتر جواب می دی وخانم مربیت خیلی راضیه 

نازنینم 

تو که هستی دنیای من وبابات هیچ چیزی کم نداره .زندگی سه نفره ما روزهای آرام وتکرار نشدنی داره .خوشبختی یعنی همین .روزمره گیها منو خسته نمی کنه. یکنواخت نمیشه .آخه هرروز یه کار قشنگ از تو می بینم .که به وجدم می آره وگاهی به فکر که کی اینقدر بزرگ شدی عاقل شدی

نفسم

 صبح ها تو می مونی پیش مامان جون تا من وبابا بریم سرکار .وچقدر شیرینه هرروز ظهر که من میام خونه مامان جون تا عزیزم و ببرم خونه .زودتر از همه میای جلو در .اونوقته که می فهم یه مرد پنج ساله دارم که همیشه با چشمهای منتظر .به پیشوازم میاد .ومن با جمله سلام مامانی هروز وهر روز